ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
1. Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ – Η ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΘΥΕΛΛΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Οι εκλογές στους Δικηγορικούς Συλλόγους που θα διεξαχθούν στα τέλη Φλεβάρη του 2011 δεν είναι όπως οι προηγούμενες. Διεξάγονται στις συνθήκες ενός σαρωτικού πολέμου του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το εκπροσωπούν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) εναντίον της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Μισθοί και συντάξεις λεηλατούνται, οι έμμεσοι ή ειδικοί φόροι ακόμη και σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης αυξάνονται συνέχεια, η φορολογική επιδρομή σε βάρος μικρών και μεσαίων επαγγελματιών εντείνεται (π.χ. περαίωση), καταργούνται εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κατακτημένα με σκληρούς αγώνες, ακόμη και οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, η ανεργία καλπάζει. Με λίγα λόγια: Εργασιακός μεσαίωνας γι’ αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Από το άλλο μέρος, ό,τι αφαιρείται με βίαιο τρόπο από τα λαϊκά στρώματα δίνεται απλόχερα στα μονοπώλια, στο μεγάλο κεφάλαιο : 73 δισ.ευρώ διατέθηκαν στο υπερκερδοφόρο τραπεζικό κεφάλαιο, στο 20% μειώθηκε ο φόρος για το μεγάλο κεφάλαιο αντί για 45% που ίσχυε τη δεκαετία του ’80, συνεχείς επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, fast track για τις μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις, ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων Όλα για να διασωθούν τα καπιταλιστικά κέρδη! Όλα για το κεφάλαιο!
Η οικονομική κρίση δεν οφείλεται ούτε στα σκάνδαλα και τις μίζες, ούτε στην επίθεση των κερδοσκόπων ούτε στο σπάταλο και μεγάλο κράτος. Ο λαός δε φταίει για την κρίση, όπως με βρώμικο τρόπο προσπαθούν να πείσουν, κατά το «μαζί τα φάγαμε». Θέλουν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες. Οτι δηλαδή πρόκειται για κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που οφείλεται στην ίδια τη φύση και τα αδιέξοδά του, για κρίση υπερπαραγωγής εμπορευμάτων που δεν μπορούν να πουληθούν και υπερσυσσώρευσης αμύθητων κερδών του κεφαλαίου που δεν βρίσκουν διέξοδο να επενδυθούν με το μέγιστο κέρδος. Αυτό που ζούμε σήμερα, είναι η προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων να μειώσουν στο κατώτερο δυνατό σημείο την τιμή της εργατικής δύναμης και του κόστους των υπηρεσιών που παρέχονται προς το κεφάλαιο, για να διασωθεί η καπιταλιστική κερδοφορία. Η παράταξή μας είχε έγκαιρα προειδοποιήσει για τα μέτρα που θα έρθουν, κόντρα στις δυνάμεις που ωραιοποιούσαν την κατάσταση.
Τα μέτρα διαχείρισης της κρίσης (μηχανισμός στήριξης, ευρωομόλογο, επιμήκυνση, αναδιάρθρωση, αναδιαπραγμάτευση του χρέους κλπ.) που υποστηρίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, ακόμη κι αν υιοθετηθούν, δεν πρόκειται να απαλύνουν τις συνέπειες για τον εργαζόμενο λαό. Η καπιταλιστική κρίση ξεγύμνωσε τα ψέματα και τις αυταπάτες για την ΕΕ, την ΟΝΕ και το Ευρώ, που θα μας οδηγούσαν δήθνε στην ευημερία, στη σύγκλιση, στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου.
Τώρα λένε καινούργια ψέματα. Οτι δήθεν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε να καταφύγει στο μνημόνιο. Τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου αποτελούν στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, σε πλήρη σύμπνοια και στήριξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Τα ελλείμματα και το χρέος ήταν το πρόσχημα για να υλοποιηθούν αναδιαρθρώσεις προαποφασισμένες τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’90, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και αργότερα τη Στρατηγική της Λισαβόνας.
Λέει ψέματα η κυβέρνηση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα είναι προσωρινά. Εξαπατούν το λαό, όταν ζητούν θυσίες στο όνομα μιας μελλοντικής ανάπτυξης, με το ίδιο ή με άλλο μείγμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Η όποια αναιμική και προσωρινή ανάπτυξη υπάρξει θα υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων και θα τη διαδεχθεί νέα κρίση.
Η πρωτόγνωρη επίθεση ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες – για τα μεταπολιτευτικά τουλάχιστον δεδομένα – είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα των αντεργατικών – αντικοινωνικών μέτρων. Το δικαίωμα της απεργίας βρίσκεται στο στόχαστρο, λοιδωρείται, συκοφαντείται από τις δυνάμεις και τα ΜΜΕ του κεφαλαίου και κηρύσσεται παράνομο από τα δικαστήρια. Εργατικά συνδικάτα, μαθητές και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές σύρονται στα δικαστήρια, σε δεκάδες ανέρχονται οι στημένες από τη μεγαλοεργοδοσία του Jumbo και τους εισαγγελείς δίκες. Το αντιαπεργιακό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης χρησιμοποιήθηκε δύο φορές το 2010 εναντίον των ναυτεργατών και των οδηγών και ιδιοκτητών φορτηγών. Η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία ενισχύεται, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί – ντόπιοι και ξένοι – αυξάνονται. Στο όνομα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας και της αύξησης της μετανάστευσης, επιχειρούν να εξοικειώσουν το λαό με την καταστολή και την αστυνομοκρατία. Ο αντικομμουνισμός, η συκοφάντηση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού εντείνονται. Θέλουν να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των πληττόμενων από την αντιλαϊκή επίθεση κοινωνικών στρωμάτων.
Ολα αυτά αφορούν άμεσα τους δικηγόρους του καθημερινού μόχθου, τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους μικρών και μεσαίων εισοδημάτων. Εκείνους που ασφυκτιούν και δε θέλουν να υπηρετούν μια ολοένα και περισσότερο ταξική Δικαιοσύνη, ένα Δίκαιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των εκμεταλλευτών του λαού.
2. ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΜΑΣ
Η παράταξή μας ποτέ δε μάσησε τα λόγια της. Ποτέ δε σταμάτησε να μιλάει για την πολιτική και κοινωνική ρίζα των προβλημάτων εκείνων των δικηγόρων που γέννημά τους είναι και υπερασπίζεται, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων μικρών και μεσαίων εισοδημάτων. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά μας με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και παρατάξεις που δρουν στο χώρο.
Η κρίση και η ανάγκη του κεφαλαίου να διασφαλίσει την κερδοφορία του δεν του αφήνει την πολυτέλεια να αφήσει άθικτα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, με τα οποία έχτιζε συμμαχίες, παραχωρώντας τους ένα τμήμα οικονομικής δραστηριότητας που τους εξασφάλιζε ένα σχετικά υψηλό επίπεδο διαβίωσης. Οι μισθωτοί και οι αυτοπασχολούμενοι δικηγόροι μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, που εδώ και χρόνια βρίσκονται σε κρίση, οι έμμισθοι στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, όσοι προέρχονται ή ανήκουν σε λαϊκές οικογένειες, ζουν στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης, όπως και η εργατική τάξη και τα άλλα παραδοσιακά μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.
Οι μισθωτοί και οι νέοι δικηγόροι, που η μεγάλη πλειοψηφία τους ήδη βιώνει εξοντωτικές και απαράδεκτες συνθήκες κακοπληρωμένης δουλειάς, χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα επειδή είναι δήθεν «συνεργάτες», με απάνθρωπα ωράρια, και ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα δεχθούν ακόμη μεγαλύτερη επίθεση, όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους μισθωτούς και νέους εργαζόμενους.
Οι ανακατατάξεις στις μορφές άσκησης της δικηγορίας, η απελευθέρωση και το άνοιγμα του επαγγέλματος προς τις μεγάλες εταιρείες-επιχειρήσεις, ο βίαιος εξοβελισμός από το ελεύθερο επάγγελμα αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων θα αυξήσουν το στρώμα των μισθωτών δικηγόρων, θα επιδεινώσουν τις συνθήκες εργασίας των περισσοτέρων. Η μη καταγεγραμμένη υποαπασχόληση, η ετεροαπασχόληση και η ανεργία θα αυξηθούν. Το 2008, το 50% των μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας δεν πραγματοποίησε καμία παράσταση, ενώ το 2004 το ποσοστό ήταν 27%.
Ακόμη χειρότερες συνέπειες θα φέρει η αναγνώριση των «πτυχίων» τρίχρονων σπουδών των Κ.Ε.Σ. (Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών), των γνωστών κολλεγίων. Με τις ευλογίες της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων και σε εφαρμογή της Οδηγίας 2005/36/ΕΚ, οι απόφοιτοί τους θα εγγράφονται πλέον στους Δικηγορικούς Συλλόγους. Η παράταξή μας είχε αναδείξει εδώ και χρόνια το συγκεκριμένο ζήτημα, συνδέοντάς το τόσο με την υποβάθμιση των σπουδών όσο και με την προετοιμασία του εδάφους για την απελευθέρωση των νομικών υπηρεσιών.
Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία, με τους διαδοχικούς νόμους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ (νόμοι Σιούφα, Ρέπα, Πετραλιά). Το Μνημόνιο κυβέρνησης – τρόικας (νόμος Λοβέρδου) εφαρμόζει τις ανατροπές στην ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση που έχουν σχεδιαστεί σε επίπεδο ΕΕ εδώ και τουλάχιστον μια 10ετία, από τη λεγόμενη Στρατηγική της Λισαβόνας. Δεν θα αφήσουν κανένα ταμείο αλώβητο. Αυτό αποδείχθηκε από τη δημιουργία του ΕΤΑΑ, ενώ ετοιμάζεται ευρύτερη ενοποίηση των ταμείων, όχι για αναβάθμιση των παροχών αλλά για ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμισή τους. Ηδη σταδιακά καταργείται ο κλάδος υγείας, τη στιγμή που οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται. Η πλήρης σύνταξη ακόμη και των ασφαλισμένων πριν το 1993 δικηγόρων, μετά από 40 χρόνια δουλειά θα είναι 800 ευρώ, δηλαδή σχεδόν η μισή συγκριτικά με σήμερα. Ακόμη και η βασική σύνταξη των 360 ευρώ του Ταμείου Νομικών δεν θα είναι εγγυημένη από το κράτος, αλλά θα δίνεται μόνο εφόσον υπάρχουν χρήματα στο Ταμείο. Τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται. Οι άλλες παρατάξεις έχουν τεράστιες ευθύνες για την παραπλάνηση και τον εφησυχασμό που καλλιέργησαν επί σειρά ετών σχετικά με τα ασφαλιστικά ταμεία, τους όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης των Δικηγόρων.
Η επιβολή ΦΠΑ 21% στις δικηγορικές υπηρεσίες, η εκβιαστική περαίωση και τα σχέδια για την επιβολή αυτόφωρου και κακουργηματικών ποινών ακόμη και για φορολογικές παραβάσεις 1 ευρώ, τη στιγμή που ενισχύονται οι καθ’ όλα «νόμιμες» σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές των μεγάλων επιχειρήσεων, θα πλήξουν τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Οι νομικές υπηρεσίες θα γίνουν ακόμη πιο ακριβές και απλησίαστες για τα λαϊκά στρώματα.
Πρόσφατα, η κυβέρνηση αποφάσισε :
● αύξηση κατά 1000% (100 από 10 ευρώ) του παράβολου για την κατάθεση μήνυσης, κατά 500% (50 από 10 ευρώ) του παράβολου παράστασης πολιτικής αγωγής, αύξηση των δικαστικών εξόδων όλων των βαθμών ποινικής διαδικασίας.
● καταβολή του 50% του οφειλόμενου φόρου για την άσκηση έφεσης στα διοικητικά εφετεία και παραβόλου ίσου με το 2% του αντικειμένου της διαφοράς για την ίδια την προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, δηλαδή ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος έφεσης αλλά και προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια.
3. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ : ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ΜΠΟΝΑΜΑΔΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η απελευθέρωση σε συνδυασμό με τις αναδιαρθρώσεις στη Δικαιοσύνη στοχεύουν στη μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη προσαρμογή της στις αρχές της «ελεύθερης οικονομίας και του ανόθευτου ανταγωνισμού», δηλαδή στους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς. Γι’ αυτό το λόγο οι βιομήχανοι και ο ΣΕΒ ζητούν ακόμη πιο ευλύγιστη και φιλική προς το «επιχειρείν» Δικαιοσύνη.
Α. Η απελευθέρωση – άνοιγμα του δικηγορικού επαγγέλματος στα αδηφάγα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου
Η απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών» ή των νομοθετικά κατοχυρωμένων επαγγελμάτων – στα τελευταία συγκαταλέγεται και το δικηγορικό επάγγελμα – δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ούτε εφεύρεση του μνημονίου και της τρόικας, όπως παραπλανητικά υποστηρίζουν όλες οι άλλες παρατάξεις. Είναι προδιαγεγραμμένη από τη δεκαετία του 1990, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Προετοιμαζόταν από το 2000, οδηγώντας στην υιοθέτηση το 2006 από την ΕΕ της Οδηγίας Μπολκενστάιν και τώρα στην ενσωμάτωσή της στην ελληνική νομοθεσία με το Ν. 3844/2010. Περιλαμβάνεται στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την απαιτεί το ντόπιο κεφάλαιο, ο ΣΕΒ και το παράρτημά του, το δήθεν επιστημονικό ΙΟΒΕ με τους μεγαλόσχημους καθηγητές του. Το μνημόνιο (Ν. 3845/2010) ήταν η αφορμή για να περάσει η απελευθέρωση με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις.
Με την «απελευθέρωση» :
α) Καταργείται κάθε εμπόδιο για την εγκατάσταση και άσκηση δικηγορίας σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος της ΕΕ
β) Επιτρέπεται η εγκατάσταση και λειτουργία κεφαλαιουχικών δικηγορικών και πολυεπαγγελματικών εταιρειών
γ) Καταργείται κάθε προστατευτική διάταξη για τη διασφάλιση των κατώτερων αμοιβών και των γραμματίων προείσπραξης, γιατί νοθεύουν την ελεύθερη αγορά
δ) Καταργούνται τα τοπικά όρια για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος
ε) Επιβάλλεται υποχρεωτική ασφάλιση επαγγελματικού κινδύνου
στ) Καταργείται η απαγόρευση διαφήμισης.
Είναι θρασύτατο ψέμα ότι η απελευθέρωση θα κάνει πιο φτηνή και προσιτή τη Δικαιοσύνη στα λαϊκά στρώματα. Φτηνότερες θα γίνουν οι νομικές υπηρεσίες μόνο για τα μονοπώλια, με :
● την επέκταση της δράσης του σε νέες κερδοφόρες δραστηριότητες, σε όλη την ενιαία εσωτερική αγορά της ΕΕ
● τη μεγαλύτερη συγκέντρωσή του μέσω της δημιουργίας κεφαλαιουχικών πολυεπαγγελματικών εταιρειών που θα τα παρέχουν όλα (συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, δικαστικοί επιμελητές, φοροτεχνικοί, σύμβουλοι επιχειρήσεων, μεσίτες κλπ), με μειωμένο μισθολογικό κόστος για τους υπαλλήλους – δικηγόρους, συμβολαιογράφους κλπ. που θα απασχολούν. Νέα πεδία κερδοφορίας θα ανοίξουν για τμήματα του κεφαλαίου (τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, εταιρείες Real Estate κλπ.) με την ίδρυση και λειτουργία τέτοιων επιχειρηματικών σχημάτων.
● τη μείωση του κόστους των νομικών – δικηγορικών υπηρεσιών για σημαντικές μερίδες του κεφαλαίου (Ασφαλιστικές Εταιρείες, Τράπεζες, μεγαλοεργολάβοι και κατασκευαστικοί μονοπωλιακοί όμιλοι) μέσω της κατάργησης των ελάχιστων αμοιβών και την αντικατάστασή τους με εξευτελιστικές αμοιβές για χιλιάδες υποαπασχολούμενους, κακοπληρωμένους στην πλειοψηφία τους δικηγόρους.
● τη δημιουργία ακόμη πιο ικανών, ευέλικτων και εξειδικευμένων επιτελείων δικηγόρων και νομικών συμβούλων στην υπηρεσία του κεφαλαίου, που θα μπορεί να τα αξιοποιεί ευκολότερα σε βάρος των διεκδικήσεων των υπόλοιπων εργαζομένων.
Η απελευθέρωση θα επιδεινώσει δραματικά τη σημερινή, ήδη οριακή κατάσταση για τους πολλούς δικηγόρους. Θα σημάνει ραγδαία αύξηση της μισθωτής εργασίας, ακόμη μεγαλύτερη ανατροπή των εργασιακών, ασφαλιστικών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, ένταση της εκμετάλλευσης των μισθωτών δικηγόρων – «συνεργατών», επιτάχυνση του εξοβελισμού από το επάγγελμα και υπαλληλοποίηση αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων, αύξηση της ταξικής διαστρωμάτωσης.
Η απελευθέρωση δεν θα πλήξει όλους τους δικηγόρους. Τα μεγάλα γραφεία, οι δικηγορικές εταιρείες – επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο θα ωφεληθούν.
Η κριτική της παράταξής μας απέναντι στην απελευθέρωση δε γίνεται από τη σκοπιά της υποστήριξης αναχρονιστικών και υποκριτικών θέσεων, περί δήθεν πλήγματος εναντίον του δικηγόρου «λειτουργού» με την επικράτηση του δικηγόρου «εμπόρου, απλού παρόχου υπηρεσιών», όπως κάνουν άλλες παρατάξεις. Η κριτική μας γίνεται από τη σκοπιά του ποιους θα ωφελήσει και ποιους θα βλάψει η απελευθέρωση και η συγκέντρωση της ύλης σε μεγάλες, ακόμη και κεφαλαιουχικές εταιρείες.
Β. Αναδιαρθρώσεις στη Δικαιοσύνη στο όνομα της «επιτάχυνσης»
Οι σοβαρές νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν πρόσφατα και αφορούν τη εισαγωγή του θεσμού της διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις και την «επιτάχυνση» της διοικητικής και ποινικής δίκης δεν είναι ούτε τεχνοκρατικές ούτε ουδέτερες. Είναι βαθύτατα ταξικές. Προβλέπουν την αντικατάσταση των δικαιικών θεσμών του ίδιου του αστικού πολιτικού συστήματος με πιο ευέλικτες για το κεφάλαιο μορφές ρύθμισης των σχέσεων. Αμεσος στόχος είναι η τεχνητή «εκκαθάριση» των πινακίων από τις «μικροϋποθέσεις». Θα αποβούν σε βάρος των δικονομικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών. Θα αυξήσουν το κόστος της Δικαιοσύνης. Βαθύτερος στόχος είναι η ακόμη μεγαλύτερη αξιοποίηση της Δικαιοσύνης, ως θεσμού θωράκισης της εξουσίας της άρχουσας τάξης.
Δεν έγιναν για να βελτιώσουν τις εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς των δικηγόρων και των λοιπών εργαζομένων στο χώρο της Δικαιοσύνης.
Η διαμεσολάβηση ψηφίστηκε κατ’ εφαρμογή Οδηγίας της ΕΕ. Οι αλλαγές στην ποινική δικαιοσύνη και ο θεσμός της ποινικής συνδιαλλαγής βρίσκονται στο πλαίσιο κατευθύνσεων της ΕΕ. Και οι δύο θεσμοί οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση μέρους της Δικαιοσύνης και είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν εφευρέθηκαν για να ανακουφίσουν τα δικαστήρια από τις εκκρεμείς υποθέσεις, ούτε για να αντιμετωπίσουν τη δήθεν δικομανία των Ελλήνων. Αν ήθελαν να «ελαφρύνουν» τα πινάκια των δικαστηρίων, θα σταματούσαν τώρα τις δίκες και διώξεις εναντίον εργατών, αγροτών, μαθητών, κατοίκων που σύρονται στα δικαστήρια γιατί διεκδίκησαν το δίκηο τους. Αν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τις καθυστερήσεις, θα προχωρούσαν στην κάλυψη των κενών θέσεων δικαστικών υπαλλήλων και δικαστών, στη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής. Αντί γι’ αυτά, σχεδιάζουν την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων και την «κάλυψη» των κενών από ασκούμενους δικηγόρους, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.
Το Προεδρείο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, που αυτοπροβάλλεται ως όργανο διασφάλισης της συνταγματικά κατοχυρωμένης ανεξάρτητης δήθεν λειτουργίας της Δικαιοσύνης, έπαιξε συγκεκριμένο ρόλο ως ιμάντας υλοποίησης του καθαρά αντισυνταγματικού θεσμού της διαμεσολάβησης, έναντι του ανταλλάγματος της συμμετοχής των Δικηγορικών Συλλόγων στους φορείς πιστοποίησης των διαμεσολαβητών. Αναπαρήγαγε την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι δήθεν θα ανοίξουν νέα πεδία άσκησης του επαγγέλματος.
4. ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ
Οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις στο χώρο των Δικηγόρων, που συγκροτούν το Προεδρείο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων (Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης) και του μεγαλύτερου Δικηγορικού Συλλόγου, του ΔΣ Αθήνας, που στηρίζονται – κρυφά ή φανερά – από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση τους, στήριξαν και προώθησαν την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Καταδίκασαν το δικηγορικό συνδικαλισμό σε αδράνεια και εκφυλισμό, ανοιχτά υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια αγωνιστικής δράσης και συλλογικής έκφρασης. Καλλιέργησαν τον εφησυχασμό, υποστηρίζοντας μέχρι τελευταία στιγμή ότι η οδηγία Μπολκενστάιν δεν θίγει τους δικηγόρους. Εδειξαν προκλητική απραξία ακόμη κι όταν αποκαλύφθηκαν οι κυβερνητικές προθέσεις. Αρνήθηκαν να συντονίσουν σε πανελλαδικό επίπεδο τις κινητοποιήσεις, παρά τις πιέσεις μιας σειράς επαρχιακών συλλόγων. Μέχρι τελευταία στιγμή κι ενώ βρίσκεται προ των πυλών η απελευθέρωση, παζαρεύουν με τα υπουργεία, πίσω από τις πλάτες των δικηγόρων επιμέρους πλευρές της απελευθέρωσης. Μέχρι και συνεδριάσεις της Ολομέλειας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ή με την παρουσία του Υπουργού Δικαιοσύνης διοργανώνουν!
Ακόμη κι όταν προχώρησαν σε κάποιες αποχές, το έκαναν για να εκτονώσουν τις αντιδράσεις, με αιτήματα προκλητικά συντεχνιακά, απομονώνοντας πλευρές τις επίθεσης και αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πυρήνα των αντιλαϊκών μέτρων, με αιτήματα που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις αγωνίες της πλειοψηφίας των δικηγόρων. Ούτε που διανοήθηκαν να συντονίσουν την πάλη τους με το εργατικό κίνημα, πολύ περισσότερο με το ταξικό εργατικό κίνημα και το κίνημα των άλλων λαϊκών μεσαίων στρωμάτων. Οχι μόνο δεν έθεσαν το επιστημονικό τους «κύρος» – όπως συνηθίζουν να λένε – για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην απεργία, αλλά είδαμε τον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Αθήνας, προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ, να προσφέρει νομικά επιχειρήματα μέσω τηλεοπτικού καναλιού στις κατασταλτικές δυνάμεις για την άσκηση αυτόφωρων ποινικών διώξεων κατά των ναυτεργατών, που δεν πειθάρχησαν στην πολλοστή κήρυξη από τα δικαστήρια της απεργίας τους ως παράνομης και καταχρηστικής και συνέχισαν τους αγώνες τους.
Τα διάφορα πυροτεχνήματα, όπως η δικαστική προσφυγή του ΔΣ Αθήνας κατά του μνημονίου, έγιναν για να εγκλωβιστεί η λαϊκή κατακραυγή σε ανώδυνες δικαστικές ατραπούς, για τη «διαφύλαξη της εθνικής και ευρωπαϊκής έννομης τάξης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Από το άλλο μέρος, η κίνηση ορισμένων επαρχιακών δικηγορικών συλλόγων –αρκετοί εκ των οποίων προχώρησαν σε μακρόχρονες αποχές κατά της απελευθέρωσης – δεν ξεφεύγει από την κυρίαρχη συντεχνιακή αντίληψη. Αυτό ισχύει και για τις διάφορες «Πρωτοβουλίες» (π.χ. «Εναλλακτικοί»), σχήματα και συγκολλήσεις, που συσπειρώνουν δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρά τα ηχηρά και βερμπαλιστικά τους συνθήματα δεν μπορούν να κρύψουν τη βαθειά ενσωμάτωσή τους στη λογική της άρχουσας τάξης για το ρόλο του δικηγόρου, για το χαρακτήρα και τη φύση της Δικαιοσύνης.
Τα παραπάνω σχήματα συμφωνούν ουσιαστικά με τις κυρίαρχες παρατάξεις, ισχυριζόμενοι ότι η απελευθέρωση προέκυψε ξαφνικά από το μνημόνιο και ότι είναι αντίθετη με το κοινοτικό κεκτημένο, προτείνοντας την προσφυγή στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Αφήνουν στο απυρόβλητο τη ντόπια αστική τάξη και την ΕΕ, εξωραίζουν την ΕΕ και ζητούν από το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Καλούν τους δικηγόρους να παλέψουν για να ανακτήσει το δικηγορικό «λειτούργημα» τη χαμένη του τιμή, με βάση τις αναχρονιστικές και υποκριτικές διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων του 1954, περί δικηγόρου «αμμίσθου δημοσίου υπαλλήλου». Οι θέσεις αυτές δεν αντιστοιχούν ούτε ανταποκρίνονται στα σημερινά προβλήματα των δικηγόρων, ανακόπτουν τη ριζοσπαστική προοπτική των αγώνων, δεν βοηθούν στην αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η υποστήριξη του θεσμικού ρόλου του δικηγόρου ως «συλλειτουργού της Δικαιοσύνης» ενισχύει την υποταγή και ευθυγράμμιση των δικηγόρων με το ισχύον Δίκαιο και την ισχύουσα Δικαιοσύνη. Το δίλημμα που θέτουν, «Δικαιοσύνη για τους ισχυρούς ή ισχυρή Δικαιοσύνη», είναι πλαστό, αφού ισχυρή Δικαιοσύνη σε μία εκμεταλλευτική κοινωνία θα είναι πάντα Δικαιοσύνη για τους ισχυρούς.
4. ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ – Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Η παράταξη μας δεν κρύβει το στίγμα της. Απαρτίζεται από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ, αλλά και όσους συμφωνούν με τις θέσεις και τη στάση μας χωρίς να ταυτίζονται σε όλα μαζί μας. Δεν είμαστε με όλους, ούτε θέλουμε να είμαστε με όλους. Απευθυνόμαστε στους δικηγόρους, θέλοντας να εκφράσουμε τα προβλήματα και τις αγωνίες των μισθωτών σε δικηγορικά γραφεία και εταιρείες, των έμμισθων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και των αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων μικρών και μεσαίων εισοδημάτων. Απευθυνόμαστε σε όσους συμπιέζονται από την κρίση και αγωνιούν για το μέλλον τους, το μέλλον των παιδιών τους.
Στεκόμαστε στην απέναντι όχθη από τα συμφέροντα των μεγαλοδικηγόρων, των μεγαλοδικηγορικών εταιρειών – επιχειρήσεων, των δικηγόρων που ανήκουν στην αστική τάξη, το κεφάλαιο, σε όσους τους «ξεσκονίζουν», τους στηρίζουν και αγωνίζονται να τους φτάσουν και να τους μοιάσουν.
Είμαστε οι μόνοι που είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει για τις αρνητικές εξελίξεις που θα έρχονταν,. Καλώντας σε αγώνες κατά της επερχόμενης απελευθέρωσης από το 2000.
Χωρίς καμία διάθεση έπαρσης και αποσιώπησης των αδυναμιών μας, συμβάλαμε στην οργάνωση της πάλης, προβάλλοντας διεκδικητικό πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας, για να μην πληρώσει ο λαός την κρίση της πλουτοκρατίας, για οργάνωση της πάλης από τα κάτω. Επικεντρώσαμε στα ζητήματα της απόκρουσης της απελευθέρωσης, του χτυπήματος της κοινωνικής ασφάλισης και της υποβάθμισης των ασφαλιστικών μας ταμείων, στα προβλήματα των μισθωτών δικηγόρων.
Στο μέτρο των δυνάμεών μας, αναδείξαμε τα ζητήματα που αφορούν τις λαϊκές ελευθερίες, την εργοδοτική τρομοκρατία, το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, την ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων, τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων. Σταθήκαμε με ανιδιοτέλεια στο πλάι διωκόμενων εργαζομένων και λαϊκών αγωνιστών και καλέσαμε κάθε ριζοσπαστικά σκεπτόμενο δικηγόρο να κάνει το ίδιο.
Θέσαμε τον προβληματισμό μας για τον χαρακτήρα των Δικηγορικών Συλλόγων – ειδικά των μεγάλων – που αντικειμενικά, ως ΝΠΔΔ εποπτευόμενα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης με θεσμικό ρόλο συμβούλου της εκάστοτε κυβέρνησης, ως φορείς που συστεγάζουν μεγαλοδικηγόρους εργοδότες μαζί με μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους, δεν μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των συναδέλφων, ειδικά σε συνθήκες αύξησης των ταξικών αντιθέσεων στο χώρο των δικηγόρων. Σε συνδυασμό με τους αρνητικούς συσχετισμούς που υπάρχουν στις διοικήσεις τους, οι μεγάλοι δικηγορικοί σύλλογοι έχουν μετατραπεί σε φορείς αφοπλισμού, ενσωμάτωσης και ταξικής συνεργασίας.
Μα πάνω απ’ όλα, είμασταν η μόνη δύναμη που υπέδειξε σαν μοναδική διέξοδο και σωτηρία τη συμπαράταξη και συμμαχία των πληττόμενων δικηγόρων με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, με το ταξικό εργατικό κίνημα και το ΠΑΜΕ.
Οι δικηγόροι που πλήττονται, συνθλίβονται και αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον, που δεν έχουν συνδέσει την επαγγελματική τους προοπτική με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, δεν έχουν ανάγκη από διαχειριστές των προβλημάτων τους και πυροσβέστες των αγώνων τους.
Πρέπει να χάσουν οι κυρίαρχες παρατάξεις, που ευθύνονται για τη σημερινή εκφυλιστική κατάσταση στους δικηγορικούς συλλόγους. Εκείνοι που στήριξαν και προώθησαν κάθε κυβερνητικό μέτρο, που διαχρονικά υλοποιούν τις πολιτικές των ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και Ε.Ε, που στηρίζονται, κρυφά ή φανερά, από τα κόμματα του δικομματισμού και του κεφαλαίου. Εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγάλων δικηγορικών γραφείων και εταιριών, δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν την αντίσταση και αντεπίθεση που έχει ανάγκη η πλειοψηφία των δικηγόρων.
Δεν πρέπει να σπαταληθεί η ψήφος στις διάφορες «πρωτοβουλίες» και σχήματα που περιορίζονται σε ακτιβισμό και επί της ουσίας θέλουν τους δικηγόρους υποστηρικτές ενός Δικαίου, ενός «νομικού πολιτισμού» εχθρικού προς τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Καμιά εμπιστοσύνη στους διάφορους δήθεν ανεξάρτητους υποψήφιους, που αξιοποιώντας και το απαράδεκτο, προεδροκεντρικό σύστημα, εμφανίζονται μαζικά κάθε φορά στις δικηγορικές εκλογές.
Ακόμη κι αν υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις σε επιμέρους ζητήματα, καλούμε τους συναδέλφους που αγανακτούν με τα αντιλαϊκά μέτρα, που ασκούν κριτική στις διοικήσεις των δικηγορικών συλλόγων, που προβληματίζονται και αγωνιούν για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, να βαδίσουμε μαζί.
Να δημιουργήσουμε ένα μαχητικό, ριζοσπαστικό πόλο αντεπίθεσης για την ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Μπορούμε – παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές μας – να συσπειρωθούμε στον κοινό αγώνα για:
– την απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων.
– την αντιμετώπιση της εκφυλιστικής κατάστασης των δικηγορικών συλλόγων.
– την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, των νέων και των γυναικών συναδέλφων
Όσο ισχυρότερη αναδειχθεί πανελλαδικά η Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων, τόσο θα παλεύουμε από καλύτερες θέσεις, θα αντιστεκόμαστε, θα διεκδικούμε αποτελεσματικά για το σήμερα και το αύριο.
Οι μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, οι νέοι και οι γυναίκες δικηγόροι, βαδίζουμε σταθερά το δικό μας μονόδρομο.
Αντιπαλεύουμε τη βάρβαρη, αντιλαϊκή πολιτική της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων. Συμπορευόμαστε με το ταξικό εργατικό κίνημα, τις αγωνιστικές κινήσεις των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, το νεολαιίστικο και γυναικείο κίνημα, οργανώνοντας τον κοινό μας αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Δεν είμαστε «συλλειτουργοί» μιας Δικαιοσύνης που γίνεται ολοένα και περισσότερο εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, ολοένα και πιο εχθρική απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων, που παγιώνει ή δημιουργεί και νέες αντεργατικές νομολογίες, που κηρύσσει συνεχώς τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, που ποινικοποιεί τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες.
Αξιοποιούμε κάθε λαϊκή κατάκτηση, κάθε δυνατότητα για να υπερασπιστούμε τα λαϊκά δικαιώματα, τους διωκόμενους συνδικαλιστές και αγωνιστές, το ίδιο το δικαίωμα του λαού μας να παλεύει για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών του, για ριζικές αλλαγές που θα αφορούν και την ίδια την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Δεν δεχόμαστε να είμαστε «άμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι» του κράτους των μονοπωλίων, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εκμετάλλευσης. Φιλοδοξούμε να αναδείξουμε την άλλη αντίληψη για τη δικηγορία και τους φορείς της. Που αντιλαμβάνεται το δικηγόρο όχι ως απλό διεκπεραιωτή των οικονομικών συμφερόντων του εντολέα του, αλλά σαν κοινωνικό αγωνιστή, μαχητικό υπερασπιστή των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των λαϊκών ελευθεριών και συλλογικών δικαιωμάτων. Που έχει άποψη για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη, μάχεται στο πλευρό της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς μονοπώλια, έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για:
▪ Ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης, Ε.Ε, Δ.Ν.Τ.
▪ Μείωση των έμμεσων φόρων, κατάργησή τους στα είδη και τις υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Αφορολόγητο 20.000 ευρώ ατομικό, 40.000 οικογενειακό και 5.000 επιπλέον για κάθε παιδί χωρίς το απαράδεκτο κυνήγι των αποδείξεων. Άμεση φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45%. Φορολόγηση αποκλειστικά με βάση τα έσοδα και τα έξοδά μας, όπως προκύπτουν από τα βιβλία και στοιχεία μας. Αποσύνδεση της δυνατότητας θεώρησης βιβλίων και στοιχείων από την ενημερότητα της καταβολής των εισφορών μας στα ασφαλιστικά ταμεία.
▪ Κατάργηση της επιβολής Φ.Π.Α. στις δικηγορικές υπηρεσίες και της εκβιαστικής περαίωσης για το κλείσιμο των φορολογικών υποθέσεων. Να μην υπάρξει καμία δυσμενής επίπτωση για όσους αρνήθηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό.
▪ Ανατροπή όλων των μέχρι σήμερα αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και αναχαίτιση της συνεχιζόμενης και κλιμακούμενης αντιασφαλιστικής επίθεσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αποκλειστικά δημόσια και καθολική ασφάλιση, δωρεάν και αποκλειστικά δημόσια περίθαλψη, στη βάση της εξυπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών μας, με παράλληλη απαγόρευση οποιασδήποτε ιδιωτικής δραστηριότητας στους τομείς της υγείας και πρόνοιας. Πλήρη σύνταξη στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μετά από 30 χρόνια εργασίας ή στην ηλικία των 60 ετών για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες. Κατάργηση του διαχωρισμού νέων και παλαιών ασφαλισμένων. Πάγωμα των ασφαλιστικών εισφορών στο ΕΤΑΑ. Κατάργηση των εισφορών για τον κλάδο Υγείας.
▪ Κατάργηση του ν.3844/2010 που ενσωματώνει την Οδηγία Μπολκενστάιν. Όχι στη λεγόμενη «απελευθέρωση», στην εγκατάσταση κεφαλαιουχικών δικηγορικών και πολυεπαγγελματικών εταιριών, την κατάργηση των ελαχίστων ορίων αμοιβής, της τοπικής αρμοδιότητας των δικηγορικών συλλόγων και της απαγόρευσης της διαφήμισης.
▪ Κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των μισθωτών δικηγόρων. Υπαγωγή τους στο καθεστώς των εμμίσθων σε ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ δικηγόρων. Ελάχιστος μηνιαίος μισθός που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, χορήγηση επιδομάτων και δώρων, 7ωρο–5ήμερο–35ωρο. Αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Υποχρεωτική κάλυψη των 2/3 της ασφαλιστικής εισφοράς του μισθωτού δικηγόρου και του συνόλου της εισφοράς του ασκούμενου από τον εργοδότη.
▪ Μέτρα για την ενίσχυση των γυναικών δικηγόρων, ιδιαίτερα των μητέρων.
▪ Κατάργηση της άσκησης και ένταξή της στις προπτυχιακές σπουδές.
▪ Κατάργηση της υπεροχής του ευρωενωσιακού δικαίου έναντι του εθνικού.
▪ Κατάργηση του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση.
▪ Να σταματήσει η ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων, η συστηματική κήρυξη από τα δικαστήρια των απεργιακών αγώνων ως παράνομων και καταχρηστικών.
▪ Δραστική μείωση της δυσβάστακτης οικονομικής επιβάρυνσης των εργαζομένων που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη. Κατάργηση του δικαστικού ενσήμου σε όλες τις εργατικές διαφορές, ανεξάρτητα από το ύψος της απαίτησης. Όχι στη συρρίκνωση των δικονομικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και φτωχών αυτοαπασχολούμενων.
▪ Πλήρη κάλυψη των οργανικών θέσεων δικαστικών υπαλλήλων και διαστών, αναβάθμιση κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής των δικαστηρίων, για να παύσουν οι απαράδεκτες καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεων και την έκδοση των αποφάσεων, για να βελτιωθεί ο καθημερινός «Γολγοθάς» άσκησης της δικηγορίας, ειδικά στις μεγάλες πόλεις.
▪ Υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και εργατικών κατακτήσεων. Οχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την απελευθέρωση των απολύσεων.
5. Η ΛΥΣΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Δεν υποσχόμαστε παραδείσους, εύκολες λύσεις χωρίς αγώνες, μόνο με επισκέψεις, υπομνήματα και «ξεσκονίσματα» σε υπουργούς και κυβερνητικούς παράγοντες. Δεν παραθέτουμε ατέλειωτους καταλόγους πιθανών και απίθανων αιτημάτων, στα οποία ούτε οι συντάκτες τους πιστεύουν και είναι έτοιμοι να ξεχάσουν την επομένη των εκλογών. Οι δικές μας «λύσεις» περνούν μέσα από τη μεγαλύτερη συστράτευση του καθένα μας, από την αγωνιστική στάση ζωής και δράσης, που δεν θα παγιδεύεται σε διαπραγματεύσεις για το ύψος της θυσίας που πρέπει να δεχθούμε. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι μισθωτοί δικηγόροι, οι δικηγόροι των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων δεν ευθύνονται για την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος και δεν πρέπει να δεχτούν να κάνουν την παραμικρή θυσία για το κεφάλαιο και τη δική του κρίση.
Στις σημερινές συνθήκες οι αμυντικοί αγώνες μπορεί να έχουν κάποια επιμέρους αποτελέσματα, που όμως θα αμφισβητούνται συνεχώς. Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης, αν δεν περάσουμε στην αντεπίθεση. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν υπάρχει.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Αυτός της αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, που στο επίκεντρό του έχει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ο δρόμος της ρήξης με την κυριαρχία των μονοπωλίων και την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν. Της λαϊκής αντεπίθεσης, της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της υπαίθρου και της πόλης που θα αναμετρηθεί με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό και τις ενώσεις του, θα ανοίξει το δρόμο για εκείνες τις ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, που θα μπορούν να εγγυηθούν τη λαϊκή ευημερία. Σ’ αυτή την κοινωνία, που την εξουσία θα έχει ο εργαζόμενος λαός και όχι η πλουτοκρατία, ο νομικός επιστήμονας, ο δικηγόρος θα απαλλαγεί από το βραχνά της υποχρέωσης να διδάσκεται και εφαρμόζει το «Δίκαιο» του κέρδους, της οικονομίας και κοινωνίας της αγοράς. Θα συμβάλει στην εκπόνηση και εφαρμογή ενός Δικαίου που θα πηγάζει, εκπροσωπεί και εκφράζει πραγματικά το δίκιο του εργαζόμενου λαού. Αυτό το νόημα έχει για μας το σύνθημα :
«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων 